Eindelijk is het zover, na 305 dagen is er een einde gekomen aan mijn verblijf in het land van de rijzende zon. Ik kijk met gemengde gevoelens terug, enerzijds zijn er momenten geweest waarop ik even genoeg had van Japan, waar het kleinste contact met zijn inwoners een bron van ergernis was, maar anderzijds moet ik ook constateren dat het jaar voorbij is gevlogen. Ik zie nog altijd het afscheid met mijn ouders en Stef in Brussel Zuid voor mij, ik herinner mij nog de eerste, eerlijk gezegd ontmoedigende indrukken toen ik op Gaidai aankwam en de verloederde staat van de gebouwen en mijn dormitory zag. Er moet ook worden bijgezegd dat de eerste maanden voor mij niet altijd even simpel zijn geweest wegens bepaalde omstandigheden, maar een korte rustperiode in Belgie heeft mij hier wel bij geholpen, alhoewel ik toegegeven niet altijd de gemakkelijkste was tijdens die paar weken.
Het is onvermijdelijk dat dit verblijf een effect heeft op mijn perceptie van dit land. Voordat ik naar hier kwam had ik een vrij positief beeld van Japan, misschien zelfs een tikkeltje naief, wat zich vooral gevormd had na enkele goede contacten met Japanners in Belgie. Dit jaar heeft ook de minder positieve kanten van de maatschappij, die lijkt te worden geleid door oppervlakkige beleefdheid en apathie, belicht die met momenten zeker hebben geprimeerd en een ronduit negatief beeld hebben gevormd. Toegegeven, dit is misschien vertekend door enkele slechte ervaringen die op dit moment de bovenhand halen, maar het is nu eenmaal de realiteit. Natuurlijk heb ik veel goede herinneringen, met name dankzij Hana en Inoue, twee van de beste Japanners die ik ken, en met de tijd zullen de slechte momenten vervagen en zal mijn beeld vanzelf weer worden bijgesteld.
Ik heb zowat alles gezegd wat ik wilde over mijn verblijf in Japan, dus dit zal de laatste keer zijn dat hier iets te lezen valt, tenzij dat ik ooit nog eens in dit gekke land terecht kom (wat er niet echt inzit voor de komende jaren). Bedankt om mijn kleine en grote avonturen in het land van de rijzende zon te volgen gedurende het afgelopen jaar, en na meer dan 60 pagina’s vol te hebben gepend met ervaringen en mijn kijk op dit vreemde land, sluit ik mijn blog af met de hoop dat iedereen toch een beetje heeft kunnen genieten van mijn schrijfsels. Bedankt!
