Eens iets over school

Vorige week heb ik placement tests genomen om mijn niveau te bepalen, zodat ik aan de hand daarvan mijn lessenpakket kan bepalen. De eerste test was grammatica, bestaande uit drie levels. De eerste twee waren heel simpel, en vooral gebaseerd op dingen die ik in mijn eerste jaar had geleerd, maar het laatste niveau was echt rapzalig, en aan mijn score te zien (44) was ik daar inderdaad nog niet echt klaar voor.

De tweede test was Kanji. Voor de niet-japanologen even een korte uitleg (ik moet van tijd tot tijd toch ook eens bewijzen dat ik er wel iets van ken he): In Japan gebruiken ze drie soorten karakters; katakana (カタカナ), voor leenwoorden uit buitenlandse talen, alhoewel ook steeds meer en meer Japanse woorden hierin worden geschreven, hiragana (ひらがな), ik noem het maar een basisalfabet, dat vooral bestaat uit fonetische tekens. En last but not least, de Kanji (漢字), de ergste nachtmerrie van iedere japanoloog of sinoloog. Dit zijn de ingewikkelde tekens die de meeste mensen wel eens gezien hebben. Ieder teken heeft zijn eigen betekenis, maar in combinatie met andere kanji zijn er een pak meer betekenissen mogelijk. Vaak is er geen logica in te vinden, en moet je de dingen gewoon van buiten blokken door ze veel te veel te schrijven.

Standaard leren de Japanners zo’n 2000 kanji tegen hun 18^de, alhoewel de Japanner er over het algemeen maar een duizendtal kent. Ik heb er nu ongeveer 600 actief geleerd, wat wil zeggen dat ik ze zowel kan lezen als schrijven, en nog een paar honderd meer passief, die ik alleen kan lezen. De test viel verbazend goed mee, en ook mijn uitslag was ok. Ik wil proberen om dit jaar zoveel mogelijk kanji te leren, aangezien hier in Leuven na het tweede jaar niet zo veel aandacht meer aan wordt besteed.

De derde test was een opstel, een onderdeel waar ik een gruwelijke hekel aan heb. We moesten twee tekstjes schrijven, en zoals in elk opstel dat ik de afgelopen twee jaar heb geschreven heb ik gewoon maar wat rond de pot gedraaid, zonder echt iets te zeggen, maar blijkbaar vonden ze het wel ok. De laatste test was een interview. Aangezien we met zoveel waren hebben ze dit in tot mijn grote vreugde in groep gedaan. Een meisje in onze groep was al eens een jaar in Japan geweest, en de interviewers hebben zich gelukkig vooral op haar geconcentreerd.

Gisteren werd ons niveau bekend gemaakt, ik zit in de intermediate groep, zoals ik had verwacht. Even ter verduidelijking, er zijn 4 algemene niveaus, elementary, upper-elementary, intermediate en advanced. Mijn niveau is nog eens opgedeeld in twee groepen, en ik zit in de hoogste groep. Het probleem is wel een beetje dat hoe hoger je gaat, hoe minder Westerlingen en hoe meer Aziaten. Ik zit in een groep met nog 10 anderen, met nog een blank meisje, de rest zijn allemaal Aziaten (oa Vietnam, Thailand en Korea).

Deze week ben ik dus begonnen met les te volgen. Er zijn een aantal verplichte vakken voor mij, die jammer genoeg bijna allemaal om 9 uur beginnen (bye bye uitslapen). Voor de rest heb ik hier en daar een les uitgeprobeerd, voornamelijk om mijn Japans wat bij te spijkeren, maar ook wat algemene vakken. Een van de grappigste lessen was Independent Studies. Wat dit inhoudt is voor niemand echt duidelijk, waarschijnlijk is het de bedoeling om gewoon te praten over vanalles en nog wat. De prof, Okunishi, is gewoon hilarisch, en heel enthousiast, met als gevolg dat hij na een uur helemaal onder het krijt zit. Hij zegt van hemzelf dat hij redelijk lui is, en dat er daardoor wel eens lessen zouden kunnen wegvallen, iets waar niemand over zal klagen peins ik.

Ik ben wel verbaasd dat de proffen hier niet aan het stereotype beeld dat ik in gedachten had beantwoordden. Stiptheid wordt alleen maar verwacht van de studenten, de meeste docenten zijn heel relax, buiten enkelen proffen van mijn verplichte vakken, en over het algemeen komen ze jovialer over dan in Belgie. Dit kan verraderlijk zijn tijdens de examenperiode, maar deze is precies ook niet zo belangrijk. Voor veel van mijn vakken staat minstens 30% van de punten op aanwezigheid, voor sommigen is er zelfs geen examen en wordt het cijfer bepaald door participatie, dus dat is heel handig voor een luiaard als ik.

Voor de rest moet ik nu een aantal andere vakken kiezen, en ik heb tot eind oktober de tijd om alles eens rustig uit te proberen. Tot nu toe gaat mijn interesse vooral uit naar de Japanse vakken, maar daarnaast zijn er nog een paar andere interessante lessen. Oa de les van David, de Belgische prof, getiteld Japan in the Nation-Matrix, veel te moeilijk om kort uit te leggen, maar wel interessant, Ghostly Japan, van mijn advisor Kato, over traditionele geestverhalen, een heel amusante les heb ik mij laten vertellen. Daarnaast kijk ik ook een beetje uit naar vakken die mij vrijstellingen zouden kunnen opleveren, zoals Klassiek Japans of Maatschappelijke Ontwikkelingen. Dit wordt nog iets om de komende weken te bestuderen.

Vanalles

Verschillende mensen hebben mij al gevraagd wat voor weer het hier is, dus zal ik maar even een lokaal weerbericht geven. De gemiddelde temperatuur van de afgelopen week ligt rond de 25 graden, met ‘s middags maxima van 28. Het is hier heel zonnig, en alhoewel het in het begin soms wat heeft geregend, is het nu echt stralend weer. ‘s avonds koelt het lichtjes af, maar het is nog steeds aangenaam. Ik denk niet dat het beter wordt dan dit, maar in de winter wordt het hier niet zo gek koud. We kunnen wat sneeuw krijgen omdat we hier nu eenmaal op de berg zitten, maar ik vrees dat ik om te skien naar Matsumoto zal moeten gaan.

In een van mijn vorige posts was ik vergeten om uit te leggen wat okonomiyaki precies is. Dit is een soort Japanse pannekoek/ omelet, meestal gevuld met vis of zeevruchten en groenten. Het wordt gebakken op een gloeiend hete plaat, en daarna in stukjes gesneden zodat je het kunt eten met stokjes. Heel lekker, ook nog gezond, en gemakkelijk om zelf klaar te maken (als ik maar een bakplaat had =/). Ik zal ook van tijd tot tijd proberen om de Japanse keuken een beetje te introduceren, omdat die toch verschilt van de onze, en omdat ik weet dat sommigen, zoals Peter en Sonja, zich daar wel voor interesseren.

Wat heb ik allemaal uitgestoken de afgelopen week? De meeste tijd werd gespendeerd aan enerzijds registratieprocedures tot ergernis van iedereen, en de placement tests om mijn niveau van het Japans te bepalen (morgen meer hierover). De administratie regelt alles over het algemeen goed, we moeten gewoon de meeste formulieren invullen en zij doen de rest, maar als zij iets voor jou moeten invullen is het een heel ander verhaal. Een van de pijnlijkste voorbeelden hierin was het formulier voor kinderbijslag. Ik ging naar het kantoor, in de verwachting dat het op 5 minuutjes geregeld zou zijn, maar zo simpel bleek het niet te zijn.

Allereerst moest ik een aanvraag indienen om het formulier te laten invullen. Vervolgens vulde het meisje samen met mij het document in. Zij wist er nog meer van dan ik, aangezien ze vertalingen hadden, en omdat Caroline even voor mij was langsgeweest voor exact hetzelfde. Nadat we dit samen hadden ingevuld, vertelde ze mij doodleuk dat ik het EEN WEEK later kon komen afhalen. Het enige wat nog moest gebeuren was een stempel zetten, en blijkbaar hebben Japanners daar een week voor nodig. Ik legde mij er bij neer, maar een week later, kreeg ik te horen dat het nog tijd zou kosten, en dat ze mij zouden laten weten wanneer het klaar was.

Dit is een uitstekend voorbeeld van de de soms te efficiente administratie in Japan. Over het algemeen zijn al hun systemen tot in de kleinste details op elkaar afgesteld, zoals het openbaar vervoer, maar op andere gebieden proberen ze gewoon te hard om alles te regelen, waardoor het hele systeem te ingewikkeld wordt om fatsoenlijk te werken.

Anyway, tot zover mijn geklaag voor vandaag. De afgelopen dagen heb ik oa mijn academic advisor (een prof waar ik altijd bij terechtkan met problemen of vragen), Kato Hitoshi ontmoet. Een heel grappige man, een vriend van prof Vanoverbeke, en blijkbaar een van de betere docenten aan Gaidai. Daarnaast heb ik ook een tutor gekregen, Inoue, een student die mij zal helpen bij mijn studies en zo. Hij studeert Franse letterkunde en praat keigoed Frans voor een Japanner, wat zeker handig is in geval van communicatieproblemen, ik denk dat ik goed met hem zal kunnen opschieten.

Vorige week zondag waren Caroline en ik uitgenodig bij David, een Belgische prof aan deze universiteit. Echt een hele sympathieke kerel, die ons heel wat handige tips heeft gegeven voor ons verblijf. We hebben samen een bento gegeten, ook weer iets typisch Japans. Het is eigenlijk een soort lunchbox, verdeeld in verschillende vakjes. Je hebt meestal een vakje met rijst, eentje met vlees of vis, en de rest is gevuld met allerlei soorten groenten en andere dingen die ik nog niet heb kunnen identificeren. Heel lekker, en verbazend veel, aangezien ik het niet helemaal heb kunnen opeten. Het is ook gemakkelijk als je bijvoorbeeld snel iets moet eten, aangezien je het gewoon in de microgolfover kunt opwarmen.

Maandag zijn we naar Kyoto geweest, maar hier zal ik nog een aparte post over maken (met foto’s ook nog, ik verwen mijn lezers nogal he! xD). Voor de rest geraak ik gewoon aan het redelijk trage ritme van deze week, omdat er buiten enkele orientaties nog niet echt veel te doen is voor de ryugakusei, buitenlandse studenten, maar ik vrees dat dit anders zal zijn als de lessen eenmaal beginnen.

Echt iets typisch voor Japanse scholen en universiteiten zijn de clubs. We hebben in Belgie ook wel studentenclubs, maar als we eerlijk zijn, draait dit gewoon om feestjes en drinken. Aan Gaidai zijn ontzettend veel studentenclubs, voornamelijk sportclubs, maar ook groepen die zich concentreren op culturelen activiteiten. De sportclubs zijn het populairst, en ik heb natuurlijk het geluk om een kamer te hebben vlak langs het tennisveld, blijkbaar een van de grootste clubs. Er is echt constant volk aan het tennissen, en het is soms grappig om dit te observeren.

In de twee weken dat ik hier zit heb ik ze nog maar een keer echte wedstrijden zien spelen, en dat leek mij dan nog een toernooi met andere universiteiten omdat er echt oerveel volk was. De trainingen lijken zich te beperken tot zoveel mogelijk tennisballen proberen rond te slaan, en zo hard mogelijk schreeuwen. Dit is typisch voor alle Japanse sporten, ook al is een speler niks aan het doen, of zit hij gewoon op de bank iets te drinken, van tijd tot tijd zullen ze iets compleet onverstaanbaars (voor mij toch) roepen, zonder enige echte reden. In het begin lag ik echt in een deuk van het lachen toen ik dit hoorde, aangezien het ontzettend belachelijk klinkt, maar nu let ik er niet eens meer op.

Ik zal na verloop van tijd bij een of andere club terechtkomen, alhoewel ik nog niet echt weet welke (de sportiefste natuurlijk xD). Het probleem is ook een beetje dat ze heel streng zijn, en dat je echt altijd paraat moet staan, iets wat niet echt handig is als je een uitstapje wil maken of zo. Daarom is het misschien beter om bij een Circle te gaan, dit is hetzelfde principe als een club, maar kleiner en minder streng. Dit wordt iets om de volgende weken te bekijken (ik weet het, ik stel echt alles uit xD).

Mijn nachtrust en praktische informatie

Zoals de meeste mensen die mij een beetje kennen weten, ben ik soms wat lui en slaap ik graag. Voor sommigen een bron van ergernis, voor mij een van de belangrijkste dingen. Spijtig genoeg komt er daar niet veel van terecht hier in Japan.

Allereerst, het kussen dat ze je hier geven was echt verschrikkelijk. Veel te klein, en gevuld met een soort pitjes, die wel ergonomisch verantwoord zullen zijn, maar echt niet comfortabel liggen. Ik heb me dan maar ergens een met veren gevuld kussen gekocht, wat direct veel beter lag (alhoewel het niet zo zacht is als dat van bij mij thuis, wat gewoon het zaligste kussen ooit is). Daarnaast is er nog het probleem van de matras, die keihard is, met als gevolg dat ik vaak wakker wordt met rugpijn van de vervelende veren.

Al bij al zijn dit probleempjes waar dat ik met de tijd aan zal wennen, maar er is 1 ding dat mij veel slapeloze nachten zal bezorgen; mijn overbuur. Ik geef normaal niet veel om mensen hun muziekkeuze, maar als iemand midden in de nacht opeens de behoefte krijgt om accordeonmuziek te spelen, kan het toch wel op mijn zenuwen werken! Daar bovenop verdenk ik hem ervan om zelf een accordeon te hebben meegenomen, aangezien het soms ongelofelijk vals klinkt.

Alsof dat nog niet genoeg was, heeft hij de vervelende gewoonte om met zijn vriendinnetje voor zijn deur te staan praten. Dit zou nog niet zo erg zijn als ze dit in het engels of japans deden, zodat ik tenminste kon meevolgen om mij af te leiden van mijn slaapbehoefte, maar ik zit uitgerekend met een Deen op de gang, en hij heeft dan ook een Deens vriendinnetje. Aangezien mijn kennis van het Deens nog niet echt op punt staat, kan ik er geen woord van verstaan, wat frustrerend kan zijn om 2 uur ‘s nachts. Waarom ze hun conversaties niet in zijn kamer voeren is beyond me, waarschijnlijk omdat hij zijn accordeon verborgen wil houden.

Anyway, na mijn geklaag is het tijd voor wat meer praktische informatie:

Mijn adres is

Peter Kupers
Koyo-Ryo A1-211
Dormitory for Students
Osaka University of Foreign studies
8-1-1 Aomatani Higashi, Minoh-Shi
Osaka, 562-8558 Japan

Peter Kupers
学生寮 A1-211
大阪外国語大学
8-1-1粟生間谷東,　箕面市
大阪 562-8558日本

Iedereen mag mij altijd dingen opsturen (hint: chocolade, geen puur en zonder nootjes), gewoon via de post is de goedkoopste oplossing, en uiteindelijk zal het wel aankomen. Het is aan te raden om heel duidelijk, liefst in drukletters te schrijven, omdat er altijd een kans is dat er iets mis loopt met de japanners hier.

Ik heb mij onlangs een gsm aangeschaft, met allerlei technische snufjes, maar natuurlijk kan ik deze nog niet fatsoenlijk gebruiken xD. Ik ben hier meestal op bereikbaar, tot 17 uur BELGISCHE tijd (wie daarna belt verstoort waarschijnlijk mijn nachtrust, en zoals uit bovenstaand tekstje af te leiden is, raad ik niemand aan om dit te proberen). Het is redelijk duur, maar voor de mensen die Skype op hun computer hebben, kan er heel goedkoop (2 euro per uur) naar mij worden gebeld. Aangezien internet nog steeds een groot probleem is, moeten jullie dit maar zien als een tijdelijke oplossing.

0081 (0)80 6143 5084

e-mail: kupers@ezweb.ne.jp

Voor diegenen die mij een e-mail sturen, let er op dat het in UNICODE is gecodeerd, anders is het onleesbaar voor mij.

Morgen of zo zal er weer een entry zijn met wat echte informatie (mijn geklaag moeten jullie er van tijd tot tijd maar bij nemen, ik heb nu eenmaal een reputatie hoog the houden xD).