The People-I-Just-Don`t-Like List

De meesten van mijn vrienden weten dat klagen en ik goed samengaan, vooral als het gaat over anderen. Ik kan mijn misantropische aard niet gaan negeren gewoon omdat ik in een ander land zit, en heb ik van tijd tot tijd de behoefte om al mijn frustraties en ergernissen eens neer te pennen. Ik waarschuw jullie op voorhand dat dit niet mijn vriendelijkste kant is, maar aangezien we allemaal volwassen zijn kan ik me niet inbeelden dat ik hier iemand iets nieuws mee vertel! Ik heb de meesten ook gewaarschuwd dat Japan echt niet het beloofde land is, en het zou duidelijk moeten zijn dat ik onvermijdelijk in conflictsituaties terecht kom waardat ik al dan niet eens iets negatief over zou willen schrijven, lezen op eigen risico dus.

Anyway, genoeg gezeverd, Niet zonder enige trots presenteer ik jullie de allereerste people-I-just-don`t-like list!

Paul.
Om Paul te beschrijven heb ik aan een woord genoeg: Amerikaan. Deze kerel beantwoordt aan alle cliches die ik kan bedenken over de gemiddelde Amerikaan, ik lag echt plat van het lachen toen hij het geweldige idee had om een cowboy hoed te beginnen dragen (natuurlijk door iedereen aangemoedigd voor hilariteit). Spijtig genoeg heeft hij vooral de negatieve karaktertrekken die Amerikanen typeren, zoals arrogantie, een bijna devotionele steun aan Bush (hij komt dan ook uit het zuiden van de VS), en een algemene onwetendheid over de rest van de wereld (“what's Congo? Is that one of them South-American poor countries?”).

Daarnaast heeft hij de rare gewoonte om Engels met hier en daar een woordje Japans te praten, wat voor de meest idiote, maar met momenten hilarische, zinsconstructies zorgt. Dit is grappig in het begin, zeker door het afschuwelijke Amerikaanse accent, maar begint serieus op je zenuwen te werken als je een normaal gesprek probeert te voeren.

Wat ik dan nog het ergste vind, is dat hij achter mijn rug zit rond te bazuinen dat ik niet alleen arrogant ben (hier zit wel iets in, en ik kan er dan ook gerust mee leven), maar dat ik ook nog eens conservatief ben, wat totaal niet waar is. Dat het dan ook nog van de grootste neo-con die hier rondloopt moet komen is echt idioot, en ik vrees dat wij nooit echt beste vriendjes zullen worden.

Alexandrine
Waarschijnlijk het beste voorbeeld van de typische arrogante francaise dat hier rondloopt. Is niet meteen moeders mooiste, kijkt altijd alsof ze iets stinkends onder haar neus heeft hangen, en vind het blijkbaar niet nodig om Japans te praten met de Japkes, met als gevolg dat ze er niet echt veel vrienden mee maakt, wat dan weer niet echt goed is voor haar geweldig opgewekte humeur.

De vervelende Rus
Dit is eigenlijk meer in het algemeen, maar er is een Russische kerel die zowat iedere West-Europeaan irriteert ( een koude oorlog int klein). Het probleem is dat ze alleen Russisch praten, en amper Engels kennen. Op zich is dat niet zo erg als ze dit onder elkaar praten, ik ga ook heus niet in het Engels beginnen met Caroline als er anderen bij zijn, maar het wordt erger als je er rekening mee houdt dat ze ontzettend luidruchtig kunnen zijn in de les, en het is niet zo simpel om je op het Japans te concentreren als je voor, naast en achter je alleen maar Russisch hoort.

Hannah (Nieuw Zeeland)
Dit meisje is eigenlijk een persoonlijke favoriet van mij, gewoon omdat ze waarschijnlijk de meest oppervlakkige persoon is die dat ik ken. Van tijd tot tijd is het leuk om eens een vriendelijk babbeltje met haar te slaan, en eens echt oppervlakkig te gaan doen(de meesten weten dat ik niet zo`n geweldige prater ben, voornamelijk omdat ik een hekel heb aan small talk). Als je met haar begint te praten weet je gewoon dat er na vijf minuten een of andere domme oneliner zal volgen (“can you make spaghetti in a rice cooker?” Is echt gewoon priceless). Haar domheid is meestal echter gewoon irritant met momenten, vooral omdat ze de neiging heeft om zich met vanalles en nog wat te moeien.

Ze is ook nog echt shopverslaafd, wat op zich nog niet zo erg is, als ze niet de slechtste smaak in mode had die ik ooit heb gezien (luipaardmotieven? No no no). Haar verslaving heeft echter ook kwalijke gevolgen voor anderen. Omdat Hannah in haar algemene onwetendheid er geen rekening mee had gehouden dat ze deze maand met haar beurs de huur voor oktober en november moest betalen, heeft ze net iets te veel geld uitgegeven, met als gevolg dat ze gewoonweg blut is. Omdat ze toch nog eens wil gaan shoppen, heeft ze een ander meisje, dat dan ook nog geen grote beurs krijgt maar 7000 yen (bijna 50 euro) afhandig gemaakt. Spijtig genoeg is er geen echt bewijs, en heeft het slachtoffer geen andere keus maar dan het zo te laten.