Another Year

Allereerst moet ik iedereen bedanken die mij via mail, post, msn ed heeft gefeliciteerd. Ik zou iedereen persoonlijk bedanken, maar met 21 jaar laat mijn geheugen het al lichtjes afweten.

Anyway, wat heb ik allemaal uitgestoken op mijn verjaardag?

‘s Morgens had ik natuurlijk les zoals gewoonlijk, en daarna heeft Sarah mij meegesleurd naar Senri Chuo voor Starbucks en Purikura (Don’t ask). De avond was veel interessanter. Normaal hebben we tussen vier en zes het vak Current Topics in Japan, maar de prof, Watanabe, lijkt het allemaal niet zo serieus te nemen. Dit was onze laatste les voor de break, en ergens in het begin had hij gezegd dat hij eens iets met de groep wilde gaan drinken. Aangezien Caroline en ik de neiging hebben om op te scheppen over Belgisch bier (niet dat ik zo’n grote kenner ben), hebben we hem blijkbaar op het idee gebracht om naar een Belgische bar in Shinsaibashi (in het centrum van Osaka) te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan, en eergister avond gingen we allemaal (zeven personen) gezellig met de trein richting Shinsaibashi. Aangezien niemand van ons er al eerder was geweest waren we toch wel redelijk nieuwsgierig naar het aanbod. Gelukkig stelde dit niet teleur, ze hadden praktisch alles van speciale bieren, velen waarvan ik nog nooit had gehoord ook. Het enige nadeel was dat het allemaal redelijk prijzig was (meer hierover later). We hebben het rustig gehouden, en vanalles en nog wat geprobeerd,waaronder een persoonlijke favoriet van mij, Triple Karmeliet. Caroline en ik hadden het voornemen om de Japanse zwakte tegen alcohol uit te buiten en de leraar zat te voeren, maar spijtig genoeg hadden we een Japanner gevonden die een stevige weerstand had. Hij dronk door aan een stevig tempo, zeker in het begin met zijn Duvel, en hij leek tenminste nog nuchter op het einde van de avond.

Belgisch bier op zich was al goed genoeg, maar er was meer, Belgisch eten! Dit is echt een van de dingen die ik ontzettend mis, dus er kon niks beters worden geserveerd. Allereerst, Belgische frieten! We hebben hier al frieten bij McDonalds of Mos gegeten, maar dat is niet hetzelfde. Dit waren echt knapperige, dikke frieten, met fatsoenlijke mayonaise, iets waar ik van tijd tot tijd behoefte aan heb. De tweede gang was nog beter, Mosselen! Weer heel professioneel klaargemaakt, overigens groter dan die in Belgie dit jaar. Het beste moest nog komen, STOOFVLEES. Degenen die Michael volgen weten ondertussen dat dit iedere Belg dit mist, en het stoofvlees dat we nu kregen voorgeschoteld was het lekkerste wat ik ooit had gehad (waarschijnlijk omdat ik het uit Belgie al niet meer goed kan herinneren na een paar maanden, maar kom). Heerlijk mals, lekkere saus en witloof! Alhoewel de gerechten hierna, charroux, iets met broccoli en een of ander rijstgerecht ook nog heel goed smaakten, kon er echt niks op tegen het stoofvlees.

Op het einde van de avond begonnen we ons serieus zorgen te maken over wie dat allemaal ging betalen, aangezien de meeste bieren meer dan 1000 yen kostten (minstens 7 euro), en het eten ook niet echt goedkoop was. Toen we uiteindelijk vertrokken kwamen we tot de zeer aangename conclusie dat Watanabe zo gul was geweest om het allemaal te betalen. Hier waren we hem natuurlijk zeer dankbaar over toen we er achter kwamen dat de totale rekening rond de 50.000 yen bedroeg (do the math).

Dit was niet de laatste verjaardagsverrassing. Vrijdagavond had ik met Sarah en Caroline afgesproken om pizza te bestellen en een dvd te bekijken (hier is niet veel beters te doen). Ik was zoals gewoonlijk de laatste om te arriveren, en nietsvermoedend liep ik naar Sarah haar kamer, om te ontdekken dat de twee meisjes zo attent waren geweest om mij een verjaardagsdiner te bereiden! Ze waren dit blijkbaar al een week aan het plannen, en ze hadden allerlei lekkere dingen gehaald in de Carrefour. Het menu: Tomaat mozarella, knoflookbrood, tomaat met basilicum, Italiaanse ham, zelgemaakte tortilla en pasta met champignons, geitenkaas en courgette. Ik kreeg er echt heimwee van, zo lekker was alles. Zoals het zich hoort is er getoost met een lekker glaasje champagne, wat al even geleden was.

Het was blijkbaar nog niet voorbij, want er waren ook nog cadeautjes, onder andere sokken (don’t ask), starbucks christmas blend coffee, een beker die er waarschijnlijk toe zal leiden dat ik niks anders meer zal drinken dan koffie, en Belgisch bier! Op het einde was er dan ook nog een verjaardagscake, waar ik jammer genoeg niets van heb kunnen eten dankzij het heerlijke menu van daarvoor, en Baileys milkshake (echt lekker).

Ik moet Sarah en Caroline hier echt wel duizend keer voor bedanken, omdat ik dankzij hen de beste verjaardag heb meegemaakt die ik mij in Japan kan voorstellen! Ondanks mijn met momenten minder goed humeur hebben ze toch al die moeite gedaan voor mij, waarvoor ik hen ontzettend dankbaar ben.