The end of the world as we know it...

...since I finally put up the pics of my room!

Ｈet is al enkele maanden geleden dat ik de map voor deze foto’s online heb gezet,en sindsdien hebben veel te veel mensen gezaagd om er ook effectief eens wat prentjes in te zetten. Aangezien ik dit niet nog eens wil horen als ik thuis ben zet ik ze toch maar nu even online, met natuurlijk de nodige uitleg bij.

Zoals bij de meeste Japanse gezinnen die in een appartement wonen, is er geen droogmachine beschikbaar, en moeten er dus andere manieren worden gevonden om de was te drogen. Door de kou is het buiten ophangen niet echt praktisch, en dus was ik genoodzaakt om een draad in mijn kamer te hangen (een hele klus overigens, probeer maar eens een nagel in beton te krijgen zonder fatsoenlijke hamer). Anyway, het is niet meteen de ideale oplossing, aangezien iedereen die naar mijn kamer komt langs mijn natte was moet. Eerst had ik de draad boven mijn bed gehangen, maar zoals de meesten zich wel kunnen inbeelden kan het een ongename verrassing zijn als de prulspijkers het begeven in het midden van de nacht!

Aangezien mijn kamer vreselijk klein is, was er ook geen plaats voor een kleerkast. Van de dorm office kregen we een gore metalen doos om onze kleren in te doen, wat mij toch wel een beetje te ver ging omdat ik praktisch met mijn vinger door de roest kon duwen. Gelukkig had ik een plank boven mijn deur, en die gebruik ik dan maar om mijn kleren en zo op te leggen. Daarnaast ligt ze ook al vol met lege dozen ed die ik in de loop van mijn verblijf heb verzameld.

Mijn bed, de bron van veel ergernis, vooral door de slechte matras. Zoals de meesten weten is deze de bron van heel wat lijden voor mij, en zelfs met een extra matrasbeschermer kan er weinig worden gedaan aan de keiharde veren die mij van aardig wat slaap hebben beroofd. Toen ik hier aankwam stond het bed op torentjes van bakstenen, geen idee waarom, daarom heb ik die dingen er maar snel onderuitgekieperd.

De heater en mini-koelkast maken mijn leven heel wat aangenamer. Allereerst moet ik nooit in de gore gemeenschappelijke koelkast zijn, die altijd vol redelijk verlopen voedsel zit. Ten tweede is er geen verwarming op mijn kamer. We hebben een kleine heater gekregen van de dorm supervisor, maar dat ding stelde echt niks voor Aangezien de gang hier vol ligt met rotzooi achtergelaten door ex-studenten ben ik zo praktisch geweest om er heel snel de enige werkende heater uit te zoeken (jaja, heel egoistisch, maar niets nieuws). Zonder dit ding zou het echt niet te doen zijn in mijn kamer, en in combinatie met mijn elektrische deken (het beste ding wat ik hier in Japan heb gekocht, ik wil gewoon niet meer uit mijn bed komen ‘s morgens) is het hier aangenaam warm, alhoewel ik verwacht dat het nog wat kouder zal worden in hartje winter.

Zoals je kan zien aan de verjaardagskaarten is dit een heel recente foto. Mijn bureau is ok, het is alleen redelijk laag en duidelijk gemaakt op maat van de gemiddelde Jap. De lamp is minder leuk, aangezien ik ze niet kan verplaatsen. Voor de rest is er het koffieapparaat (met Starbucks koffie thanks to Caroline en Sarah), mijn shiny new toshiba laptop, en nog wat prullaria.

Dit rekje heb ik hier bijgekocht, omdat ik verbazend veel rommel heb verzameld tijdens mijn verblijf hier. De meeste plaats is niet bestemd voor mijn schoolspullen (die kreeg ik gemakkelijk op een kleinere schuif), maar dankzij de talloze giften uit Belgie was ik genoodzaakt om de stockage van mijn chocolade ed toch wel prioriteit te geven, de schoendoos en alles wat daarlangs ligt dus. Jullie kunnen ook opmerken dat Jappaners met al hun high tech rotzooi nog steeds niet precies door hebben hoe ze een fatsoenlijke vloer moeten leggen.

Dit is de keuken op een van de betere dagen. Het grootste nadeel van samenleven met Jappen is dat ze het niet zo nauw nemen met afwassen, schoonmaken en proper koken. Als ik moet koken ben ik eerst even bezig met de plaats een beetje hygienisch te maken, dus daar zie ik altijd lichtjes tegenop. De Japanners leggen hun spullen om het even waar neer (maar o wee als je ook maar iets van Yasuhara aanraakt), en bepaalde zaken zoals de microgolf wil ik absoluut niet gebruiken vanwege de bacterie-culturen die zich daarin hebben ontwikkeld. Amateur-microbiologen onder jullie zouden zich hier naar hartelust mee kunnen amuseren, en zouden ongetwijfeld boeiende medische ontdekkingen doen(a cure for the common cold, or even cancer perhaps!), maar ik blijf echt uit de buurt als het even kan. (also, major props als iemand de quote doorheeft!)

De rest van de gang is al niet veel beter, er wordt af en toe gepoetst, maar van opruimen is er gewoon geen sprake. De helft is geblokkeerd door de spullen van ex-studenten, en de rest staat vol lege dozen, aangezien de poetsvrouwen niet de intentie hebben om ook maar iets van ons afval op te ruimen (wat op de andere vloeren nochtans wel wordt gedaan), en omdat we zelf ook geen idee hebben waar alles naartoe moet.

Dit is dan weer iets typisch, de schoenen worden uitgedaan, en de Japanners doen zich de slippers aan. Ik heb mij niet de moeite gedaan om slippers te kopen, en loop gewoon op mijn kousen rond. Leuk om je kamer proper te houden, maar de Jappen zijn hier zo in getraind dat ze om even iets in hun kamer te gaan nemen hun schoenen uitdoen, wat in mijn ogen lichtjes overdreven is. Deze gewoonte heeft ook als gevolg dat Japanners zich meestal niet de moeite doen om hun schoenen fatsoenlijk aan te trekken, waardoor dat ze altijd, maar dan ook altijd sloffen, wat zeer enerverend is om te horen (alhoewel het grappig kan zijn om de vrouwen dit op naaldhakken te zien doen).